Our family - Child of my heart

De dagen voor Noud staan voor de deur. September is hier! Laat die dagen maar komen, ik ben er klaar voor. Al weken hik ik er tegenaan. Op zich gaat het best goed. De pijn en verdriet zijn niet meer op de voorgrond. In deze weken schuift de onrust er eigenlijk ongemerkt in. Dat onheilspellende gevoel begint al in augustus en stiekem neemt het langzaam toe. Ik moet dan voornamelijk doen, in actie komen, regelen en met mijn handen bezig zijn om voor m'n verdriet te zorgen. Hendrik heeft ook last van deze dagen, maar zijn reactie is juist om te vertragen. Hij komt bijna tot stilstand. Er is geen goed of fout, we doen het op onze eigen manier, maar je kan je voorstellen dat dat nog wel eens botst.

6 jaar geleden werd Noud op vrijdag 9 september geboren. Dit jaar vallen alle dagen weer op dezelfde dag van de week, wat voor mij maakt dat de herbeleving wat intenser is. Nu zo net voor zijn geboortedag en de heftige dagen die daar op volgen, merk ik dat wat ik geestelijk al een tijdje voel sluimeren, lichamelijk z'n tol begint te eisen. Ik heb hoofdpijn, ben moe, begin verkouden te worden, m'n klieren gaan opzetten, m'n weerstand neemt af. Laat de dagen maar komen. Ik ben er klaar voor en mee. Ik weet intussen dat het weer beter wordt. Als deze dagen voorbij zijn trekt de mist vanzelf weer op en is de onrust weg.

Ruim van tevoren begin ik na te denken over de invulling van Noud's jaardag. Wanneer gaan we het vieren, hoe gaan we het vieren, wat voor taart zal ik maken, welke cadeautjes zullen we voor hem inpakken en wat wil ik zelf gaan maken. Dat laatste is misschien wel het belangrijkste. Ik zie het echt als creatieve therapie, ik heb het nodig om uiting te geven aan m'n gevoel en mijn (negatieve) energie kwijt te raken.

Ik houd niet specifiek van borduren, maar bij toeval kwam ik enige tijd geleden een borduursetje tegen, waarbij je je eigen gezin kon samenstellen. Ik houd er van om uiting te geven aan de beelden in mijn hoofd. En zo heb ik heel wat zomeravonden bij het kampvuur tijdens onze vakantie in het bos, zitten borduren. Tot het te donker werd om de kleine steekjes nog te zien en dan moest ik het wegleggen voor een nieuwe dag.

Voor de buiten wereld niet zichtbaar, maar in mijn hoofd en in mijn hart zijn wij een familie van vijf. Zoals het geborduurd is, zie ik het voor me. Als ik droom over ons gezin, dan is dat vaak niet alleen over de meisjes, maar is Noud er ook bij. En niet als de baby die hij was en die hij altijd zal blijven, maar hij groeit mee, net als de meisjes. Een stoere jongen van bijna 6 jaar met blauwe ogen, blonde haren. De neus van z'n moeder, de mond van z'n vader.

De meisjes zijn heel erg bezig met hun plek en de plek die Noud zou hebben ingenomen. E halen vaak aan "als Noud er nog was geweest, dan waren we nu met z'n drieën". "Hoe hadden we de slaapkamers dan verdeeld, in welk autostoeltje zou ik dan nu zitten, met welk neefje of nichtje had Noud dan het meest opgetrokken en met wie zou ik dan spelen, welk plekje aan tafel zou dan van mij zijn en waar zou Noud zitten?" De realiteit is dat als Noud was blijven leven er nooit 3 kinderen waren gekomen. Saar zou niet zijn geboren, het zou heel anders zijn dan het nu is. Maar Saar hoort bij ons. Saar is deel van ons, deel van Noud. In mijn hoofd is ze niet weg te denken en dus zijn we ook in mijn hoofd met 3 kinderen, net zoals de meisjes dat zien. En die "problemen" die zij zien als bijvoorbeeld te weinig slaapkamers, daar hadden we wel een oplossing voor gevonden☺️

Mijn hoofd heeft niet voor niets overuren gedraaid. Alles is uitgedacht en geregeld. De cadeautjes zijn gereed, de taarten uitgezocht om te maken en te bestellen, de slingers liggen klaar. Vrijdagochtend komen papa en mama je eerst gedag zeggen en kaarsjes bij je aansteken. Vervolgens halen we de meisjes uit school en vertrekken we naar Kaatsheuvel. We hebben een appartement geboekt in een oude brandweer kazerne met brandweer thema, ik weet zeker dat je dat geweldig had gevonden. Daar gaan we een taartje op jouw dag eten en jouw cadeautjes uitpakken. De volgende dag gaan we naar De Efteling om als gezin jouw geboortedag te vieren. Zondag is een dag van samen zijn, dan komen jouw opa's en oma's, ooms en tantes en nichtjes en neefjes en staan we samen stil bij jou. Dan is er nog meer taart en proosten wij op jouw komst en jouw (veel te korte) bestaan. Ook al ben je niet meer hier, je bent groots in ons leven en je bent en hoort er altijd bij. 

Our family - a family of five. You are the child of my heart💙