Onlosmakelijk verbonden

Nieuwe zwangerschappen, men is bang dat ik het moeilijk vindt. Dat het te confronterend is en dat ik er verdrietig van wordt. Maar dat is niet zo. Komst van leven, blijft iets moois. Ik heb er geen moeite mee. Ik gun anderen het geluk van de komst van een kindje en ben dan ook blij voor ze.

Ik heb een hele mooie dochter om voor te zorgen. Ik weet hoe het is om zwanger te zijn, om een kindje te krijgen en om mama te zijn. Ik had veel meer moeite met de zwangerschappen om me heen, toen het voor Fenna niet lukte om zwanger te worden. Het enige wat ik nu soms wel moeilijk vindt, is als ik een moeder met een meisje van Fenna's leeftijd zie samen met nog een baby broertje of zusje. Dan schiet het door me hoofd, zo had ik er ook bij kunnen lopen.

Het doet wel pijn als mensen zeggen, wees blij dat je een mooie dochter hebt. En natuurlijk ben ik dol gelukkig met haar, maar het ene kind vervangt het andere kind niet. Het andere kind neemt niet het gemis en het verdriet weg om het kind wat er niet meer is . Mocht het ooit zo zijn dat we nog een kindje krijgen, wat wel een intense wens van ons is, dan weet ik ook dat dat kindje Noud nooit zal vervangen. Wij zullen hem altijd moeten blijven missen, dat gat wordt niet gevuld. 

Met de moeders van mijn zwangerschapsgym tijdens de zwangerschap van Noud, heb ik geen contact meer. Hun kindjes zijn wel te confronterend voor me. Ze zijn voor mij verbonden aan Noud. Hun kindjes zijn als een spiegel, Noud zou immers ook net zo oud zijn, ongeveer net zo ver zijn in zijn ontwikkeling als zij. Het zwengelt het gevoel van gemis aan.

Noud en zijn neefje zijn ook onlosmakelijk verbonden voor mij. Een dag nadat ons neefje geboren was, kwamen wij erachter dat we zwanger waren. We hebben heel even gewacht met het vertellen van onze zwangerschap aan onze (schoon)zus, zwager en (schoon)ouders. We wilden graag dat ze eerst volledig genoten van de komst van hun zoon en kleinzoon.

Bij het 2de kraambezoek hebben we het hen verteld. Wat hebben ik en mijn schoonzus/ vriendin vanaf dat moment een plannen gemaakt. We zagen het al helemaal voor ons. Onze kindjes schelen maar een kleine 9 maanden van elkaar en toen bleek dat Noud ook een jongetje was, was de cirkel rond. Fantastisch, 2 jongetjes! Wat zouden jullie veel met elkaar gaan optrekken, net als zus Fenna dat doet met haar nichtjes.

Fenna vond ons neefje als baby heel interessant. Opeens was zij niet meer de kleinste, maar was er nog een kleine baby. En een echte baby, is natuurlijk veel leuker als een pop. Als grote nicht vond ze het fantastisch om te kijken en te helpen; speentje geven aan de baby, speelgoed halen, kusje geven, kijken als de baby verschoond werd en ook heel interessant als mama de baby op schoot had. Ze zou straks ook een hele goede grote zus worden voor haar broertje.

Op 21 augustus mocht ik ons neefje, met Noud in mijn hoogzwangere buik, de kerk binnendragen tijdens zijn doopdienst. Heel bijzonder en mooi om dat te mogen doen. Intussen lagen de kleertjes die ons neefje te klein waren geworden al voor Noud klaar in de kast. 

Op 9 september was het zover, Noud kwam ter wereld. en dan loopt het allemaal zo anders dan we ons hadden voorgesteld. Al onze dromen, fantasieën en toekomstplannen uiteen gespat.

Ons neefje heeft Noud nooit gezien. Heeft nooit samen met Noud kunnen spelen. Noud blijft voor ons altijd ons kleine baby'tje en ons neefje groeit op. Hij ontwikkeld zich en is intussen een peuter. 

Ik vond het in het begin heel confronterend om ons neefje te zien. Ik kreeg er een heel naar gevoel van in mijn buik. Het gevoel van gemis, incompleet zijn.

De eerste weken na Noud's dood, probeerde ik ons neefje zoveel mogelijk te ontwijken. Als hij er was, dan pakte ik hem niet zomaar op. Maar dat verdiend dat kleine mannetje niet. Hij kan er niets aan doen dat Noud er niet meer is. Dat hij groter wordt en Noud niet. Hij verdiend ook een tante die net zo gek met hem is als met zijn zussen.

Gelukkig gaat het nu ook beter. Heeft dat nare onderbuik gevoel intussen ruimte gemaakt voor mooiere gedachten over verbintenissen. Wordt ik blij als ik dat vrolijke mannetje zie en hoop ik dat hij die grote sterke man wordt, zoals ik me Noud ook had voorgesteld.