Moedermelk voor een ander kindje

Bij mijn dochter Fenna had ik met succes borstvoeding geven. Toen ik zwanger was van Noud wist ik dat ik dat weer heel graag wilde doen. Door het probleem met de antistoffen gedurende de zwangerschap, zou Noud direct na de geboorte onder de blauwe lampen moeten en zou zelf borstvoeding geven lastig worden. Ik had me ingesteld dat ik zou gaan kolven.

Nadat Noud met een spoedkeizersnede ter wereld was gekomen, ben ik diezelfde avond begonnen met kolven om de borstvoeding op gang te laten komen. Ik voelde me volkomen machteloos aangaande Noud. Ik was weer moeder geworden, maar lag alleen in een kamer. Geen kind bij me. Ik had hem nog niet eens vast kunnen houden. Ik had hem alleen heel even door het couveuse raampje gezien en een fotootje van hem meegekregen, die op mijn nachtkastje stond. Hij lag te vechten voor z'n leven op de NICU en ik kon helemaal niets doen, alleen maar vertrouwen hebben in de artsen en in ons sterke vechtende mannetje. Kolven voelde als het enige wat ik als moeder daadwerkelijk voor m'n kind kon doen en daar stortte ik me dan ook volledig op.

De eerste nacht piepte ik de zuster om de 3 uur op voor het kolf apparaat. Terwijl ik probeerde te kolven, informeerde de zuster gelijk weer even naar de situatie van Noud. Overigens best lastig om helemaal platliggend, vanwege de keizersnede, proberen te kolven.

De volgende middag kwam de borstvoeding op gang. Vol trots gaf ik het potje met een klein laagje moedermelk mee aan Hendrik, die het meenam naar de NICU zodat de zusters het aan Noud zouden kunnen gaan geven via de sonde voeding.

Daarna volgde het ene naar het andere potje. De vriezer op de NICU lag intussen vol met moedermelk voor Noud. We moesten thuis maar beginnen wat op te slaan. Het aanbod was veel groter dan de vraag. Noud dronk eigenlijk niets. Via de sonde werd wat moedermelk toegediend om de zuren in z'n maag op peil te houden en de maag te beschermen. Echt iets van de voeding opnemen deed Noud niet.

Op dat moment heb ik voor het eerst geïnformeerd of mijn overflow qua moedermelk niet gebruikt kon worden voor een ander prematuur kind. Wellicht voor een kindje waarvan de moeder geen borstvoeding kon geven. Op de NICU is Isala Zwolle was daar echter geen programma voor. Een zuster vertelde me toen wel voor het eerst van het Moedermelk Netwerk en dat je via dat netwerk moedermelk kon doneren.

Vanwege de overflow aan productie werd mij door de lactatiekundige geadviseerd om meer tijd tussen de voedingen te laten en iets af te bouwen. Dit lukte zonder problemen. Desalniettemin werden er ook al heel wat potjes borstvoeding intussen thuis ingevroren.

Tot het moment dat Noud overleed heb ik volledig op een schema van om de 4, later 5 uur gekolfd. Ik ging er vol voor. Na zijn overlijden wilde ik het echter wel zo snel mogelijk afbouwen. Kolven voelde al zo mechanisch en vrouw onvriendelijk en nu mijn kindje er niet meer was, wilde ik er mee stoppen. Dit kon natuurlijk niet cold turkey. Ten minste er werd me geadviseerd dit niet te doen en de verloskundige maakte een afbouw schema voor mij.

Het voelde zo dubbel. Ben je bezig een begrafenis voor je kind te regelen, moet je af en toe naar boven om borstvoeding te kolven. Waarvoor?

Vrij snel wist ik dat ik ook deze melk ging bewaren en ik liet ook de nog ingevroren melk op de NICU in het ziekenhuis ophalen om thuis te bewaren. Ik zou mijn moedermelk gaan doneren aan een ander kindje wat er baat bij zou hebben.

Zo'n 2 ½ week na Noud zijn overlijden had ik het kolven afgebouwd en was mijn borstvoeding gestopt. Ik had in totaal zo'n 5 liter moedermelk bij elkaar gekolfd. Mijn verloskundige regelde de inschrijving voor mij via het Moedermelk Netwerk.

Eind oktober kwam er een berichtje van een moeder. Haar zoontje had een allergie tegen kunstvoeding en zij zelf was niet in staat borstvoeding te geven en dus geheel afhankelijk van donormelk.

We maakten een afspraak om de melk op te komen halen. Zij zelf woonde niet in de buurt, maar een goede vriend kwam vaak over de A50 langs Heerde en hij zou het voor hun ophalen.

Vanavond was het dan zover. Mijn moedermelk ging weg. Een hele vrieskast lade vol potjes van het ziekenhuis met stickers met Noud zijn naam, geboortedatum en datum van kolven verdwenen in een grote koelbox. Even had ik een brok in mijn keel, maar het voelde daarna voornamelijk heel goed. Noud heeft het niet kunnen drinken, maar een ander kindje kan er wel groot en sterk van worden.