Kinderherdenking

Een aantal weken geleden kregen we een uitnodiging vanuit Isala Ziekenhuis Zwolle. Het was voor een speciale kinderherdenking. Elk jaar organiseert Isala een besloten herdenking voor ouders en naasten van kinderen van 0 tot 18 jaar, die in het ziekenhuis of vlak na opname zijn overleden. Nu ging het om de periode oktober 2015 t/m september 2016 en daar hoort Noud ook bij.

We wisten gelijk dat we graag van de uitnodiging gebruik wilden maken. Mensen vroegen me waarom ik dit zo belangrijk vond, het zou immers een hele emotionele en zware middag worden. Waarom zouden we ons dat zelf aan doen? Ik denk dat ik het zo belangrijk vind, omdat het ons verdriet handen en voeten geeft. Het wordt tastbaar. Daarnaast is er erkenning voor onze zoon. Voor het feit dat hij er echt is geweest. We mogen bij het gemis van hem stil staan en ongegeneerd verdriet hebben en huilen. 

We mochten een aantal mensen meenemen naar deze herkending. We kozen ervoor om dezelfde mensen mee te vragen als aanwezig waren bij de doop van Noud; onze ouders en ons (schoon)zusje en zwager. Fenna mocht ook mee.

Bij de uitnodiging die we thuis hadden gekregen zat een blanco kaartje. Hier mochten wij zelf een herdenkingskaartje van maken, die een plek krijgt in een herdenkingsboek dat in de stilteruimte van het ziekenhuis komt te liggen. Ik koos ervoor om de adelaar, een foto van Noud en mijn gedichtje over Onze Noud erop te zetten. Aan het begin van de herdenking werd het kaartje van ons aangenomen. 

De middag was mooi, maar inderdaad ook heel erg zwaar. Wat een hoop verdriet bij elkaar in één ruimte. Alle ouders die er zijn, hebben een kind verloren. Het voelt als vijftig begrafenissen tegelijk. Er was muziek en er werden gedichten voorgelezen. Voor de broertjes en zusjes was er een knutsel tafel ingericht. Tijdens de bijeenkomst werden de namen van alle kindjes voorgelezen. Bij het uitspreken van de naam, mochten de ouders en ook broertjes of zusjes naar voren komen om een roos in ontvangst te nemen en deze in een vaas te zetten. Wij lieten Noud's volledige naam voorlezen; Noud Peter Adriaan van Apeldoorn en gingen bij het horen van zijn naam samen met Fenna naar voren om de roos te plaatsen.

Na het voorlezen van de namen was er gelegenheid om even wat te drinken en na te praten met de aanwezigen. Er was veel betrokken ziekenhuis personeel aanwezig. Zo sprak ik even met Judith, één van Nouds vaste verzorgsters. Zij had hem ook zijn allerlaatste nacht nog verzorgd. Maar ook Angelina, de zuster van de Obstetrie High Care afdeling was er, die mij op 9 september had opgenomen, klaar gemaakt voor de keizersnede en mij de dagen daarna ook meerdere malen had verzorgd. Het was goed en fijn ze weer even te zien. Ze waren oprecht geïnteresseerd hoe het nu met ons was en gaven nogmaals aan wat voor een dappere vechtende zoon we hebben.

Ondertussen mocht Fenna een kaartje kleuren om aan de ballon vast te maken. De kinderherdenking werd afgesloten met het oplaten van ballonnen vanaf het dak van de parkeergarage. We liepen er allemaal in een stoet naar toe en op het moment dat we boven aankwamen klonk er al muziek. De broertjes en zusjes mochten bellen blazen en op het teken van de organisatie lieten we met z'n allen de ballonnen los. Meer dan honderd ballonnen voor meer dan honderd kindjes. Het was mooi weer en windstil. De ballonnen gingen recht omhoog en bleven nog lang in zicht. Het was een prachtig gezicht.

Na de herdenking besloten we nog even naar Noud te gaan op de begraafplaats in het bos, om bloemetjes te brengen en kaarsjes aan te steken. Door het bos liepen we vervolgens naar het terras van de Schaapskooi om met ons gezelschap nog even wat te gaan drinken en de middag met z'n allen af te sluiten. 

Het was zwaar, emotioneel, maar ook heel fijn om met z'n allen op deze manier bij Noud stil te staan en hem te herdenken.