Kind van het licht

Lieve Noud,

Een jaar geleden was ik moeder van twee levende kindjes. Het speelt deze week continue door mijn gedachten. Ik voel me nog steeds een moeder van twee, al is dat voor de buitenwereld niet meer zichtbaar. De momenten van een jaar geleden komen steeds terug. Ik weet nog exact wat er wanneer gebeurde en hoe ik me voelde.

Die eerste nacht na jouw geboorte, wat duurde die lang! Ik was voor de tweede keer moeder geworden, maar had m'n kindje niet bij me. Jij lag een aantal deuren verderop op de NICU. Ik had alleen een fotootje van jou naast m'n bed. Ik was weer moeder geworden, maar ik had m'n kind nog niet vastgehad. Je was letterlijk uit m'n buik gesneden en bij me weggehaald, gelijk met een noodvaart naar de Intensive Care.

Ik had je horen huilen toen je ter wereld kwam, had je even door het couveuse raampje in de operatie kamer recht in de ogen gekeken en mocht toen ik van de uitslaapkamer kwam, als eerste samen met papa even bij je kijken op de NICU. Je was zo mooi en zo klein, maar alles zat er op en eraan. Je was een prachtig baby'tje met donkerblonde haartjes, een deukje in kinnetje, net als papa had als baby en donkerblauwe ogen, ik heb ze even vluchtig mogen zien. We hebben jouw namen mogen vertellen aan je trotse opa's en oma's en onze naasten familie en vrienden geïnformeerd over jou komst. Dat we weer papa en mama waren geworden van een heel mooi mannetje, maar dat het allemaal nog wel heel spannend was omtrent jouw gezondheid.

En daar lag ik dan een paar uur later, helemaal alleen in m'n ziekenhuis kamer. Vol met adrenaline, ik kon niet slapen. Ik was gelijk begonnen met kolven, hopend dat de borstvoeding voor jou snel op gang zou komen. Het gaf me afleiding en het gevoel dat ik in ieder geval iets kon doen. Om de 3 uur ging ik kolven en zo kwam ik de nacht door. Wat duurde het voor mijn gevoel lang voordat papa de volgende ochtend weer in het ziekenhuis was. Hij was er vroeg, maar ik lag al uren te wachten. Ik wilde zo graag naar je toe.

Die tweede dag werd al duidelijk dat je het moeilijk had en echt een heel ziek kindje was. Je moest beademing krijgen en daarvoor geïntubeerd worden. Het was het eerste moment waarop papa en mama in doodsangst hebben gezeten. Je had stollingsproblemen en zo'n intubatie zou voor een longbloeding kunnen zorgen. Het ging gelukkig goed en daarna mochten we gelijk weer naar je toe.

Die derde dag kon ik voor het eerst in de stoel komen en hoefde ik niet meer met bed en al naar je toe gereden te worden. Ik kon je nu ook pas beter zien, liggend vanuit een bed en dan schuin kijkend een couveuse in, is toch lastig. Ik schrok van hoe opgezwollen je was. De artsen deden er intussen alles aan om te achterhalen wat er met je aan de hand was, maar alle uitslagen hadden tot dusver nog niets opgeleverd.

Maandag 12 september heeft papa je aangegeven bij de burgerlijke stand van Zwolle in het ziekenhuis. Je bent toen als kind bijgeschreven in ons trouwboekje. De lichttherapie voor jouw antistoffen had zijn werk gedaan en de lampen boven jouw couveuse mochten weg. Ik heb er veel aan gedacht, als je niet zo ziek was geweest en de antistoffen het enige probleem waren geweest, had je de dag erop wellicht al met ons mee naar huis gemogen. Dat was in eerste instantie ook de prognose. Zo'n 4 a 5 dagen in het ziekenhuis voor lichttherapie en wellicht al een eerste bloedtransfusie en dan mee naar huis. De volgende bloedtransfusies zouden dan via dag opnames in het ziekenhuis gaan. Helaas is het zo anders gelopen.

Vandaag, 13 september was een hele heftige dag. Ik werd om 7 uur door de zuster wakker gemaakt dat het niet goed met je ging en ik moest papa bellen, die moest gelijk komen. Papa is nog nooit zo snel naar Zwolle gereden, hij was in blinde paniek, net als ik. Op dat moment wisten we nog niet wat er aan de hand was, alleen dat het niet goed met je ging en kritiek was. Wat duurden die minuten lang. We hebben er van alles uitgeschreeuwd. Dat je hoe dan ook bij ons moest blijven, ook al zou je nooit helemaal gezond zijn, zou je een beperking hebben, voor ons was je perfect. Je moest gewoon met ons mee naar huis.

Na 30 minuten wachten, kwamen de artsen ons vertellen dat je een longbloeding had gehad. Met het schoonmaken van het beademingsbuisje was bloed mee naar boven gekomen. Ondanks jouw stollingsproblemen hebben ze deze longbloeding kunnen stoppen. Volgens de artsen lukt dit in zo'n situatie maar 1 op de 10 keer. We mochten nog niet naar je toe, daar de artsen je nog aan het stabiliseren waren. We belden onze ouders en onze (schoon)zus en vroegen of ze naar het ziekenhuis wilden komen om ons bij te staan. We waren bang dat we je gingen verliezen.

Ze kwamen allemaal ontredderd en met bloedspoed naar het ziekenhuis. Het duurt nog even en dan krijgen we te horen dat je stabiel bent. We gaan gelijk naar je toe en ik leg m'n hand op je hoofdje, daar wordt je rustig van. Jouw beademing is aangepast naar tril beademing. Je ligt hierbij op een soort trilplaat die ervoor zorgt dat er continue een soort spanning in je longetjes blijft, dit is minder belastend voor ze. Het is heel raar en indrukwekkend om te zien. We nemen de opa's en oma's om de beurt mee om bij je te kijken. Ze hebben jou nog helemaal niet gezien.

Daar je toestand zo kritiek is en we niet weten wat de toekomst brengt, besluiten wij onze dominee te bellen en te vragen of hij jou in het ziekenhuis wil dopen. En zo geschiede, op 13 september om 13.00 uur wordt je op de NICU gedoopt, omringd door je papa, mama, zus, opa's en oma's, oom en tante. Wat hadden we je graag een mooie doopdienst in de kerk gegeven net als je zus, als je 3 of 4 maanden oud was geweest, maar ik ben blij en trots dat we het toen op die dag hebben gedaan.

Wat is het nu een rare week. Ik voel me radeloos, verdoofd, moe van alle eerdere emoties en een beetje van de wereld. Dat is ook niet zo gek, want mijn hoofd is niet hier, die is bij jou.

Papa las een lied voor tijdens jouw doop. Het is een lied wat we ook tijdens de doop van jouw zus hebben gezongen. Dat de tekst uiteindelijk zo'n andere betekenis zou krijgen, wisten we toen nog niet.

 Kind, wij dragen je op handen                                                                                        naar het water van de bron.                                                                                                  Want jouw leven mag niet stranden,                                                                              niet vergaan in het waarom.                                                                                        Door het water vroeg of later                                                                                          kom je dicht bij het geheim.                                                                                                  In de hoge hemel staat er                                                                                                    dat je kind van 't licht mag zijn.

 Als jouw naam wordt uitgesproken                                                                                      over duister water heen,                                                                                                      is jouw eenzaamheid doorbroken,                                                                                      ben je hier niet meer alleen.                                                                                                Door het water vroeg of later                                                                                            kom je dicht bij het geheim.                                                                                              In de hoge hemel staat er                                                                                                  dat je kind van 't licht mag zijn.

 Water, water, laat het stromen,                                                                                      teken en herinnering,                                                                                                      van een eeuwig heimwee dromen,                                                                                van een altijd nieuw begin.                                                                                                  Door het water vroeg of later                                                                                                kom je dicht bij het geheim.                                                                                                  In de hoge hemel staat er                                                                                                    dat je kind van 't licht mag zijn.

 Opgenomen en verbonden                                                                                              met de Naam die vrede is,                                                                                                    gaat jouw leven niet ten onder                                                                                        en het wordt niet uitgewist.                                                                                                Door het water vroeg of later                                                                                                kom je dicht bij het geheim.                                                                                                In de hoge hemel staat er                                                                                                dat je kind van 't licht mag zijn.