It's a date

De afgelopen 2 weken stonden bol van de controles en gesprekken met verloskundigen, neonatologen en gynaecologen. We hebben heel wat lastige beslissingen moeten maken en knopen moeten doorhakken. Ik heb uiteindelijk besloten om voor een geplande keizersnee te gaan en me toch niet te laten inleiden om natuurlijk te bevallen. De kans dat we bij een ingeleide bevalling uiteindelijk toch weer in een spoed keizersnee situatie terecht zouden komen was me te groot. Daarnaast heb ik me laten vertellen dat een geplande keizersnede er echt anders aan toe gaat als een spoed keizersnede. De kans dat ik mijn meisje even mag aanraken of vasthouden is bij de geplande keizersnede net zo groot als bij een natuurlijke bevalling en daar is het me uiteindelijk voornamelijk om te doen.

De keuze van waar te bevallen was ook aan ons. We mochten in het LUMC in Leiden bevallen of in het Isala Ziekenhuis in Zwolle. Zo'n lastige beslissing! Je wil de beste medische zorg voor je kind, maar daarnaast speelt ook je eigen gemoedsrust een grote rol. Ons laten opnemen in het LUMC aan de andere kant van het land zou heel veel impact hebben op onze gemoedrust en ons veel meer stress geven, we zouden ons dan echt een beetje geïsoleerd voelen, ver weg van Fenna en ver weg van onze directe familie, die we de vorige keer zo hard nodig hebben gehad. En dan is er de onzekerheid over het verblijf, als ik ontslagen wordt uit het ziekenhuis, kunnen we dan in het Ronald McDonald huis terecht of niet. We hebben in beide ziekenhuizen uitvoerig met de verantwoordelijke neonatologen (kinderartsen) gesproken en zijn tot de conclusie gekomen dat Isala Zwolle ons dezelfde zorg zou kunnen bieden als Leiden, dus daarmee was de keuze voor ons gemaakt. Het gaat dus een geplande keizersnede worden in Zwolle.

Direct na de Pasen bleek tijdens een meting in het LUMC de bloedstroomsnelheid van onze kleine meid alweer behoorlijk hoog. Weer sneller dan verwacht, binnen 2 weken na de vorige transfusie. Op donderdag 5 april heeft ze dan ook haar vierde, laatste bloedtransfusie gekregen. Deze opname en transfusie hebben ze in het LUMC, met goedvinden van ons, van A tot Z gefilmd. Ze wilden heel graag een nieuwe instructiefilm maken over foetale bloedtransfusies en hadden mij daar een paar weken geleden voor gevraagd. Ik moet zeggen, het was leuk om te doen en gaf op die lange, toch weer spannende dag ook wat afleiding. Echt acteren hoefden we gelukkig niet. Een voice-over spreekt de hele film in, dus onze eigen stemmen zijn niet te horen. De film wordt vrijgegeven nadat onze dochter gezond en wel ter wereld is gekomen.

De reden dat de transfusies zo snel op elkaar volgen zou te maken kunnen hebben met haar explosieve groei en gewicht. Onze kleine meid groeit goed en is aardig aan de maat voor haar termijn. Door het harde groeien heeft ze waarschijnlijk meer bloed nodig en verbruikt ze het sneller dan gemiddeld. Het is heel fijn dat ze wat groter is dan gemiddeld, daar ze prematuur geboren wordt en dan heeft ze qua gewicht en omvang net iets meer bij te zetten dan een baby van gemiddelde omvang. Om zeker te weten dat haar harde groeien niet door zwangerschapssuiker werd veroorzaakt, heb ik een week geleden een suikertest gedaan. De uitslag was gelukkig negatief. Ze doet het dus gewoon op eigen kracht en de placenta werkt erg goed.

Na de laatste transfusie, kwam het plannen van de bevalling dichterbij. Hendrik en ik hadden er niet veel vertrouwen in dat onze kleine meid nu 3 a 4 weken met het bloed zou kunnen doen. Een week na de laatste transfusie planden we een extra controle in het LUMC en je raadt het niet, de meting was al weer aan de hoge kant. Er werden knopen doorgehakt en het besluit kwam om niet meer 2 a 3 weken te wachten, maar haar de komende week te gaan halen. Ons dossier werd overgedragen aan Isala Zwolle voor het inplannen van de keizersnede. Ik kreeg een grote bos bloemen mee vanuit het LUMC voor de bijdrage aan de film en we hebben afscheid genomen van de behandeld gynaecologen en assistenten.

Afgelopen maandag zaten we in Isala Zwolle. De meting was opnieuw hoger en we hebben die dag gelijk een datum geprikt. So we have a date! Voor het einde van deze week is onze kleine meid er, mogen we haar eindelijk aanschouwen en wie weet mag ik haar héél even vasthouden, maar dat is nog geen zekerheid.

Het voelt heel erg onwerkelijk en ook de spanning is in de afgelopen dagen behoorlijk toegenomen. Wat zullen die eerste uren en eerste nacht spannend worden. Hoe zal ze doen, is ze gezond, zijn er geen andere complicaties?

De prognose is dat ze in ieder geval zo'n week in het ziekenhuis zal liggen. Ze start op de NICU, de Neonatale Intensive Care Unit in Zwolle. De eerste dagen na haar geboorte moet ze onder 4 a 5 blauwe lampen liggen om het opgebouwde bilirubine gehalte (afvalstof die vrijkomt bij de afbraak van rode bloedcellen) af te breken. Bilirubine maakt dat kindjes geelzien en wat bronzige huidskleur hebben. Onbehandeld kan een hoog bilirubine gehalte tot hersenschade leiden. Om het bilirubine zo snel mogelijk af te breken, zal ze geen moment onder die lampen vandaan mogen. Ons kindje vasthouden en knuffelen zal er de eerste dagen dus niet bij zijn. Dat vind ik moeilijk, heel moeilijk, maar we hopen dat straks in te mogen gaan halen. Borstvoeding zal ze via de sonde krijgen. Als de bilirubine is afgebouwd, moet ze eerst nog goed leren drinken uit de borst of fles en netjes in gewicht aankomen, alvorens we dan echt naar huis mogen. De weken daarna zullen we elke week een keer naar het ziekenhuis moeten om haar HB te laten prikken. In de eerste 3 maanden is de verwachting dat ze nog 2 a 3 bloedtransfusies nodig heeft om alle antistoffen van mij daadwerkelijk uit haar lichaam te krijgen. Daarna zou ze hier geen hinder meer van moeten ondervinden en zich 'normaal' ontwikkelen. 

Het gaan spannende heftige dagen worden. We gaan het mee maken en over ons heen laten komen. Ik verwacht dat we wel wat tijd nodig hebben om voet aan de grond te krijgen en voldoende vertrouwen op te bouwen om het bericht van haar geboorte officieel naar buiten te brengen. Hierin vragen we een stukje geduld van jullie.

Desalniettemin zijn we beter voorbereidt dan ooit. De spontane geboorte van Fenna bij 38 weken heeft me overvallen en Noud kwam helemaal eerder dan verwacht. Alles wat we wilden doen, hebben we nu klaargemaakt; haar kamertje is klaar, ik heb haar namen al in de familiewieg geschilderd voor als ze straks in haar bedje komt te liggen, de geboortekaartjes staan klaar etc. Ze kan komen, we zijn klaar voor haar!

Voor Noud heeft Hendrik een prachtige gedenkkist gemaakt. Ik heb de kist intussen wit geschilderd en hij heeft een heel mooi plekje in onze slaapkamer gekregen met al z'n dierbare spulletjes erin. Op een later moment wil ik de kist zelf nog mooi beschilderen.

Vanmiddag zijn Hendrik en ik samen nog even bij Noud geweest. We hebben nieuwe paarse Campanula bloemetjes op z'n grafje gezet en wat extra grond aangebracht. Door het vele harken van ons en de ouders van de kindjes naast Noud, verdwijnt er heel wat zand. De fundering van z'n monumentje kwam een beetje bloot te liggen, dus deze hebben we weer mooi bedekt en aangevuld met zand. Fijn om voor de komst van zijn zusje, nog even bij hem alles netjes te maken.

Noud wordt deze week grote broer!