Het jaar van Noud

Lieve Noud,

Vandaag is jouw sterfdag. Vandaag een jaar geleden was de zwartste en zwaarste dag uit mijn leven. Het was de dag dat wij je los moesten laten. Het was de dag dat papa en mama besloten dat je niet langer pijn mocht hebben, dat je niet langer meer hoefde te vechten, dat je in onze armen in diepe rust mocht komen. Vandaag is alles een jaar na Noud. Vandaag is voor het eerst die cirkel rond.

Ons hart doet pijn, we zijn vol verdriet, maar echt huilen kunnen we niet meer. We voelen ons verdoofd, afwezig en te neer geslagen. Mijn lichaam doet zeer en ik heb het koud, zo koud. Vandaag een jaar geleden stierf jij en daarbij ook een stuk van mij. 

Gelukkig scheen vanochtend en vanmiddag de zon. Als afleiding vertrekken we vanochtend met z'n drieën naar Burgers Zoo dierentuin in Arnhem. Fenna vindt dat erg leuk en het helpt ons de dag door te komen.

Als we in de loop van de middag naar huis rijden begint het te regenen. We toeren nog een extra stukje in de auto, want je zus Fenna is achterin de auto in slaap gevallen. Na ruim een uurtje rijden, wordt ze wakker en rijden we daadwerkelijk naar huis.

Net als de rest van de week trekt ook deze dag als een film voorbij. Vanochtend rond 6.00 uur worden we allebei even wakker. Vorig jaar was dat ook de tijd dat we wakker werden en naar het ziekenhuis belden om te horen hoe je de nacht was doorgekomen. Geen goed nieuws, je was nog een stap achteruit gegaan en er werd ons gezegd dat we niet te lang moesten wachten met komen. We maken ons gelijk klaar, brengen Fenna weg en stappen met lood in onze schoenen in de auto naar het ziekenhuis. We weten op dat moment eigenlijk al dat we vandaag de zwaarste en moeilijkste beslissing van ons leven moeten maken.

We zijn die hele dag bij je in het ziekenhuis. De zijkant van de couveuse mag weer open en jouw bedje wordt er iets uitgeschoven, zodat ik weer wat dichterbij je kan zitten. We vragen aan onze dominee of hij naar het ziekenhuis wil komen. Samen met hem bidden wij rondom jouw couveuse om jou en ons kracht te geven voor hetgeen nog gaat komen. Rond het middaguur komen jouw ooms naar het ziekenhuis. Ze hebben je nog niet gezien en willen heel graag nog kennismaken met hun dappere kleine neefje.

Rond 13.00 uur vindt het gesprek plaats waar we zo tegenop zagen en waarvan we gehoopt hadden dat deze nooit gevoerd had hoeven worden. De artsen geven aan tegen de grenzen van hun kunnen op te lopen en dat jij dit niet heel veel langer volhoudt. Wij zien ook dat je hier niet veel langer tegenop kan boksen. Je bent een ontzettende vechter, maar dit is geen eerlijk gevecht meer.

De hele middag proberen de artsen met extra medicijnen je nog (geforceerd) te laten plassen. Elk half uur wordt er met een echo apparaat naar je blaas gekeken, maar deze blijft leeg. Papa en mama moeten je gaan loslaten en latengaan, zonder dat je nog verder lijdt en pijn hebt. 

Je bent deze hele dag in onze gedachten bij ons, maar rond 16.45 uur gaan we naar je toe. Het is de tijd waarop de artsen vorig jaar begonnen met het afkoppelen van de apparatuur en waarna wij jou eindelijk voor het eerst in onze armen mochten sluiten. We hebben je kusjes gegeven, geknuffeld en voor je gezongen. Om 17.05 uur ben je een jaar geleden in onze armen gestorven. Vandaag hebben wij op dat tijdstip lichtjes bij je aangestoken. Gelukkig was het kort daarvoor droog geworden.

We waren een beetje onthutst toen we zagen dat jouw adelaars knuffel, die je van ons op je geboortedag had gekregen, niet meer op je grafje stond. Hij was weg! We hebben rondom je grafje gezocht, onder de struiken gekeken, maar nergens te bekennen. Toen we uiteindelijk terugliepen, zagen we hem op het bankje bij de ingang zitten. Hoe hij daar nu terecht was gekomen? Je hebt denk ik een stukje gevlogen..... We hebben de adelaarsknuffel maar weer terug op z'n plekje gezet. 

Wat een bizarre dag. Een dag die mijn grootste verlies en verdriet markeert, maar ook deze dag is weer voor het eerst aan ons voorbij getrokken. Weer een mijlpaal.

Je bent altijd mij me Noud, in hart, hoofd en ziel. Voor altijd samen in de lucht.

Net als elke avond hebben we net je zus samen naar bed gebracht en gezongen. Sinds jouw overlijden zingen we elke nacht voor haar en voor jou;

Ik ga slapen, ik ben moe                                                                                                       Doe mijn beide oogjes toe                                                                                               Heere houd ook deze nacht                                                                                           Over Fenna en Noud getrouw de wacht