Geen feestmuts

Gisteren was ik jarig. Wat heb ik daar de afgelopen weken tegenop gezien. Jarig zijn voelt nu helemaal niet als een feest. Het voelde bijna als een straf. Een verjaardag zonder mijn kind, waar we vorig jaar nog op mijn verjaardag onze zwangerschap bekend maakte aan een deel van de familie. Weer een jaar ouder. Ik heb de diepe wens om nog een keer moeder te worden, maar naar mate de tijd wegtikt heb ik het gevoel dat de tijd niet meer aan onze kant is. 

Ik heb m'n verjaardag dan ook niet gevierd. Alleen voor Fenna 's ochtends ontbijt en cadeautjes op bed gedaan. Ze had immers vol trots iets voor mama geknutseld bij de kinderopvang. De rest van de familie en vrienden had ik laten weten dat ik er niets aan ging doen. Geen zin in slingers, taart, cadeautjes en visite. Ben gewoon lekker buiten in de tuin wezen rommelen. 

Voor mijn verjaardag heb ik van Hendrik een bagagedrager en een fietsstoeltje voor Fenna voor achterop de fiets gekregen. Ze past echt niet meer in het voorstoeltje. En nu moet het voorstoeltje eraf. Dat is nog wel een ding. Dat stoeltje was voor Noud. Ik zag mezelf al helemaal fietsen met kleine Noud voorop en Fenna achterop. Ben er gewoon ziek van dat het kleine stoeltje eraf gaat. 

Sowieso heb ik geen zin in feest. Ik ben niet in de feeststemming, heb mijn feestmuts nog niet op. Ik ben nog in rouw. Ben nog verdrietig. Ik voel me misplaatst op feestjes. Tussen vrolijke feestvierende mensen weet ik me geen houding te geven en bij kringverjaardagen heb ik het gevoel dat iedereen me aankijkt en afwacht wat ik ga doen of hoe ik zal reageren. 

De meeste feestjes en verjaardagen probeer ik dan ook te mijden. k meld me er voor af. Niet dat ik mijn familie en vrienden niet wil zien, in tegendeel ik heb zeker behoefte aan contact, het gaat meer op de setting waar ik me dan niet comfortabel bij voel. Soms is het best moeilijk om dit aan te geven. Je wil mensen niet kwetsen of tegen het verkeerde been stoten. Maar als mensen niet begrijpen dat je nog in rouw bent en geen feest wil vieren, dan zijn dat wellicht ook niet de mensen waar ik contact mee wil hebben. Klinkt misschien heel hard, maar ik ben aan het leren om voor mezelf op te komen, te luisteren naar wat mijn hart me ingeeft en de dingen te doen waar ik gelukkig van wordt. Daar hoort ook bij dat je NEE tegen dingen zegt, die je heel veel energie kosten en waar je ongelukkig van wordt.