Gedachten aan een jaar geleden

Lieve Noud,

Afgelopen week had ik het soms moeilijk. Mijn gedachten dwalen steeds af naar een jaar geleden. Ik was toen op de helft van mijn zwangerschap. Van de week kreeg ik een foto ter herinnering aan een jaar geleden via facebook. Het was de foto van jouw 20 weken echo. Er stond bij KEEP CALM IT'S A BABY BOY. Die 20 weken echo zag er helemaal goed uit. Er waren toen nog geen complicaties met antistoffen geconstateerd. Wat waren we blij en opgelucht. Wauw, een jongetje erbij.

Vorig week zaterdag was onze familiedag. Mijn oom was samen met zijn vriendin over uit Mexico. Het was een jaar geleden dat we elkaar gezien hadden. De vorige keer nog met een dikke buik en nu in plaats van met z'n vieren, toch weer met z'n drieën. Ik zag op tegen het weerzien en ook een beetje tegen de dag zelf. De dag zelf was heel gezellig, maar voelde wel raar. Jij had daar natuurlijk bij moeten zijn en in mijn gedachten was je dat ook. We hebben gedurende de dag echter niet over jou gesproken, je naam is niet gevallen. Daar was niet echt opening voor, maar achteraf had ik daar wel verdriet van. Misschien voelde ik me daar ook wel een beetje schuldig over.

Fenna heeft het regelmatig over jou. Over "mijn broertje" en "mijn Noud". Afgelopen week reed ze op haar trap tractor achter het huis en zei ze "Kijk papa, Noud zit bij mij achterop". Op de vraag waar dan, zei ze "Kijk dan goed, Noud zit in het bakje achterin". Ach, kleine man, zat je maar bij je zus achterop de tractor. Wat hadden we jullie beiden dat graag gegund. We vinden het mooi dat Fenna jou op deze manier levend houdt en in haar fantasie met je speelt. Tegelijk doet het ook pijn, wat een gemis.

Afgelopen week hebben we brood met muisjes gegeten. Fenna zag het doosje met blauwe muisjes achterin de kast staan. Toen ik haar vertelde dat we die hadden gekregen om te vieren dat jij geboren werd, noemde ze de muisjes "Noud snoepjes". Nou daar wilde ze wel een boterham mee en mama ook. 

Soms horen we je naam. Dan wordt er Noud naar een ander jongetje geroepen. We horen je naam niet zo veel en als die klinkt geeft dat altijd een raar bijzonder gevoel.

Het lijkt regelmatig nog op een droom. Een hele nare nachtmerrie waar ik elk moment van wakker kan worden. Zo onwerkelijk. Het is al weer bijna 9 maanden geleden dat je geboren werd. De tijd schiet voorbij en toch voelt het nog als de dag van gisteren.

Gisteren gingen we net als elke zondag weer even bij je langs in het bos. We schrokken toen we aankwamen. Je hebt een buurmeisje gekregen. Links van je is er een heel klein grafje van een meisje bijgekomen. Ilana heet ze. We kennen haar papa en mama niet en hebben ook niet van haar overlijden gehoord of gelezen. We denken dat ze nog heel erg klein was. Het grafje lijkt misschien nog wel kleiner als dat van jou. Ik was er de hele dag naar van. De pijn van dat intense verdriet, wat ik voelde toen we jou moesten laten gaan, gierde weer door mijn lichaam. Dat verdriet gun je geen enkele papa en mama.

Lieve kleine man, we missen je elke dag. We houden van je en je hoort er altijd bij. Ook als je naam niet klinkt, ben je bij ons. Je gaat altijd met ons mee, waar wij ook gaan.