Een zusje

Intussen weten we het geslacht, het is een meisje. Fenna en Noud krijgen een zusje! We moesten allebei even wennen aan het feit dat het een meisje is. We zaten allebei nog heel erg in de jongetjes modus. Ik keek automatisch naar jongetjes kleren, knuffeltjes en speeltjes in het blauw en ook een jongetjes naam had ik al helemaal uitgedacht. Dat ging zo automatisch. Ik denk doordat alles rondom Noud zo abrupt is gestopt, dat we onbewust weer op die voet verder dachten. En wij waren niet de enigen, onze ouders, broers en (schoon)zus hadden ook een voorgevoel voor een jongetje.

Niet dat een meisje niet net zo welkom is, dat is het zeker! Voor ons allen geldt echt het cliché 'als het maar gezond is'. We wilden allebei het geslacht wel graag weten, opdat we ons er emotioneel op voor konden bereiden. Alles rond de bevalling zal al heftig en spannend genoeg worden, daar hoeft voor ons geen verrassing qua geslacht bij te komen.

Het duurde een paar echo's voor het geslacht echt helemaal bevestigd was. Onze kleine dame liet zich niet tussen de benen kijken en draaide elke keer haar kontje naar het scherm. Op een gegeven moment was er wel een sterk vermoeden. Bij de 20 weken echo werd het echt bevestigd. Direct daarna heb ik toch een paar tranen gelaten in de auto naar huis. Om het feit dat er nooit meer een jongetje zal komen, dat Noud onze enige zoon blijft, dat de spulletjes die we voor hem met liefde hebben uitgezocht nooit gebruikt of gedragen zullen worden.

Het gevoel van verdriet was er echter maar even. Het feit dat het een meisje is, maakt dat deze nieuwe zwangerschap meer los komt van de zwangerschap van Noud. Ze is een mensje op zichzelf en zeker geen vervanger van Noud. Op deze manier komen we ook niet in de verleiding om vergelijk te trekken met Noud mocht het een jongetje zijn geweest. Het is daadwerkelijk een nieuw leven en een nieuwe start.

We zijn op dit moment bijna 22 weken zwanger. Tot nu toe gaat het goed met de kleine meid. Bij de 20 weken screening zag alles er goed uit, geen zichtbare afwijkingen, ze was erg beweeglijk en goed gegroeid. Het enige is dat de placenta vrij laag aan de voorkant ligt. Deze ligt nu nog te laag voor een natuurlijke bevalling, daar het de uitgang gedeeltelijk blokkeert. De komende weken kan deze zich echter nog verder mee omhoog trekken met een groeiende buik. Waar ze alleen bang voor zijn is dat de placenta zich bij mij heeft vast genesteld aan het litteken weefsel van de keizersnede bij Noud. Als dit het geval is, wordt het sowieso weer een keizersnede en volgt daarop een buikoperatie om de placenta stukje voor stukje te verwijderen. Het liefst zou ik natuurlijk bevallen, daar ik aan de spoed keizersnede van Noud traumatische herinneringen heb, maar ja als het zo is dat het weer met een keizersnede moet, dan is dat zo.

Elke week krijg ik een speciaal infuus met immuunglobinen thuis toegediend. Elke week hebben we ook een controle in het ziekenhuis en wordt door middel van een speciale echo de bloeddoorstroomsnelheid gemeten. Tot dusver zijn de metingen goed. Het is wellicht nog iets te vroeg om conclusies te trekken, maar het lijkt erop alsof de immuunglobinen hun werk doen. We hopen nog een aantal weken te kunnen rekken, alvorens een eerste bloedtransfusie nodig is. Noud had zijn eerste bloed transfusie rond 25 weken nodig. Bij een vervolg zwangerschap zien ze vaak dat een eerste transfusie weken eerder nodig is. De komende weken worden dus spannend.

Van de eerste infusen ben ik behoorlijk ziek geweest. Hele erge hoofdpijn, misselijk en overgeven. Vanaf het 3de infuus waren de misselijkheid en het overgeven over. De hoofdpijn en vermoeidheid blijven wel aan, maar aan deze bijwerkingen is ook niet zoveel te doen, behalve goed blijven drinken. Het lichaam moet zoveel nieuwe eiwitten, wat immuunglobinen (antistoffen) eigenlijk zijn, verwerken, dat het er heel moe van wordt en uitgedroogd door raakt. De ochtend na een infuus wordt ik wakker alsof ik een mega kater heb en 15 tequila heb weggetikt. Is ook wat, mag je zeker 9 maanden niet drinken, wordt je toch elke week wakker met een kater....Maar het is allemaal voor het goede doel en we gaan dus de goede kant op, richting die 25 weken.

In mijn hoofd komt er langzaam meer ruimte voor de komst van dit kindje. Ik durf er meer en meer over na te denken, te dagdromen over hoe het zal zijn. Na te denken over namen, een geboortekaartje en het kamertje. Noud moet langzaam wat plaats maken voor z'n zusje, net als Fenna die ook mijn aandacht moet gaan delen. Ook in zijn kamertje moet Noud langzaam een beetje ruimte maken. In de babykamer liggen intussen al wat spulletjes die we gekregen hebben voor deze zwangerschap, naast de spulletjes van Noud.

In de kerstvakantie heb ik de kleertjes die we van ons neefje hadden gekregen om te gebruiken voor Noud uit de kast gehaald en teruggegeven. De meisjes babykleertjes van Fenna heb ik uitgezocht en deze liggen intussen in de kledingkast van de babykamer. De kleertjes die we echt voor Noud hebben gekregen of gekocht, liggen er uiteraard nog wel. Noud z'n eigen spulletjes doen we nooit weg, deze blijven van hem. De meeste spulletjes van Noud zullen uiteindelijk wel uit het kamertje moeten om plaats te maken. Al zijn er ook wat kleertjes die wat meer unisex zijn, waarvan wij denken dat zijn zusje die ook prima aan kan. Van die gedachte worden we wel blij.  En een paar spulletjes zullen ook in het kamertje blijven, het is en blijft tenslotte ook zijn kamertje en hij gaat deze delen met z'n zusje.  Hendrik is van plan om zelf een mooie kist te maken, waar we de meeste spulletjes van Noud ik kunnen bewaren. Deze gaan we denk ik op onze slaapkamer zetten.

We merken goed dat Fenna bij deze zwangerschap wat ouder is. Ze krijgt het veel bewuster mee en is er veel mee bezig. Ze is heel trots dat ze opnieuw grote zus wordt. Vraagt regelmatig hoe het met haar zusje is en of ze nog aan het zwemmen is in mama's buik. Speelgoed waar ze zich te groot voor voelt of kleding welke ze niet meer past, mogen allemaal naar haar zusje en moeten we bewaren. Ook heeft ze het continue over wat ze haar kleine zusje straks allemaal gaat laten zien en leren. Ze wilde ook graag een zusje en geen broertje. Want kleine jongetjes als Noud en haar neefje zijn lief, maar grote jongens duwen mama. Tja kleine meiden logica... Daarnaast is haar lievelingskleur roze en vindt ze al die kleine roze rompertjes, sokjes en spulletjes geweldig. Afgelopen week ben ik voor m'n werk 2 dagen naar Parijs geweest. Toen ik haar vroeg of ik nog iets voor haar mee moest nemen uit Parijs zei ze; een pistool voor m'n zusje....Hiermee bedoelde ze een roze water pistool, waarmee zij net in bad had gespeeld. Het leek haar erg leuk als ze straks samen konden spelen en schieten in bad.