Een nieuwe lente

Als ik kijk om me heen. Hier in het seizoen van goed en het afmaken van de zaken Valt mijn wonderend oog op een klein sterretje van groen aan de hoogste top

Glimlachend naar de zon die zich achter de wolken verschuilt. Vastberaden vastklampend aan zijn takje, want hij heeft zo zijn best gedaan.

Dan plots verschijnt de zon en is alles lente, liefde raast door de bomen in het warme licht. Totdat...

De wolken voor de laatste keer hun schat verbergen. Alleen doorzetten was voor het takje niet genoeg, maar de warme wind van ieder die hem aanmoedigde heeft hem als op adelaarsvleugels gedragen.

Helaas niet naar hier, maar naar daar waar de zon eeuwig zijn liefde over het blaadje kan uitstrooien. Zoals het blaadje zijn kracht en liefde over onze harten heeft laten vloeien op zijn weg naar de nieuwe lente.

Gedicht van Maas van Apeldoorn ter nagedachtenis aan Noud