Een cadeau van Noud

De afgelopen weken waren een achtbaan van emoties. Verdriet, blijdschap, angst. Het voelde heel raar om daar niet over te kunnen schrijven, daar ik dat inmiddels zo gewend ben. Het was een bewuste keuze om daar even mee te wachten. Maar nu, wil ik het graag met deze besloten groep delen, wij zijn zwanger van ons derde kindje! Fenna wordt weer grote zus en Noud wordt een trotse grote broer.

We vinden het ontzettend spannend. De wens voor een kindje is altijd gebleven en niet gestorven met Noud. In het begin overheerste voornamelijk de angst en durfde en konden we er niet over nadenken. Die angst is niet minder geworden, maar de wens is in de afgelopen maanden zo sterk geworden, dat het die angst heeft overstegen en we het weer aandurfden om er voor te gaan.

Enkele maanden nadat we dit besloten hadden, hebben we ook besloten weer hulp van het fertiliteitscentrum in te schakelen. Dat ik natuurlijk zwanger ben geworden van Noud, voelde als een wonder. Ik had niet de fiducie dat dit weer zo zou lukken. Na een paar maanden spanning, met vervolgens teleurstelling en verdriet, wist ik niet hoe lang ik dat zou volhouden. Daarnaast bracht de gedachte van zwanger worden/ zijn ook zoveel spanning en angsten met zich mee, dat het voor mij prettig voelde om gelijk vanaf het begin in de handen van het ziekenhuis te zijn.

We deden een intake gesprek en kregen gelijk te horen dat we het traject weer in mochten. Mijn eerste cyclus volgde erg snel na de intake. Helaas kon ik toen nog niet starten, omdat mijn uitslagen naar aanleiding van standaard bloedonderzoek nog niet binnen waren. De maand daarop zouden we het opnieuw bekijken.

Die maand daarop ging ik 5 dagen over tijd. Ik had even goede hoop, maar een zwangerschapstest was negatief en direct daarop werd ik ongesteld. Het fertiliteitscentrum wilde op dat moment wel starten met de hormoonbehandeling voor de IUI, maar wij hadden een vakantie geboekt naar Mallorca en we kwamen net 2 a 3 dagen te kort om de behandeling af te kunnen maken. Ik was er ziek van. Die stomme vakantie, maanden lang had ik niets kunnen en durven plannen en net een aantal weken daarvoor voelde het goed om weer iets te plannen om naar uit te kijken en nu zat die stomme vakantie me in de weg. 2 dagen heb ik me boos, gefrustreerd en verdrietig gevoeld. Daarna zakte dat af en kon ik weer relativeren. We hadden die vakantie super hard nodig. Zeker met Nouds geboorte- en sterfdag die eraan zaten te komen. Het zou ons goed doen om er met z'n drietjes tussen uit te zijn. En ja hoor, daar op Mallorca ben ik zwanger geworden, zo'n week voor Nouds geboortedag, een jaar na dato.

In de week tussen Nouds geboortedag en zijn sterfdag had ik ongesteld moeten worden. Dat bleef uit en eerst verweet ik dat aan alle spanningen rondom zijn dagen in september. Het weekend van zijn sterfdag begon het anders te voelen, zou het dan toch zo zijn? Op zijn sterfdag durfde ik niet te testen. Dat was een dag die vol stond van verdriet omtrent zijn verlies. De dag erna durfde ik het 's avonds aan om een test te doen en die was positief! Een dag na de dag die vol stond van dood en verlies, hadden we een test in handen die nieuw leven aankondigde. We waren blij, onthutst, gelukkig, maar ook gelijk kwam de angst om de hoek. De volgende ochtend belden we gelijk met het ziekenhuis om zaken in werking te zetten. Ik heb gelijk Acetylsalicylzuur voorgeschreven gekregen. Dit is een soort bloedverdunner ter bevordering van de aanleg en doorbloeding van de placenta. Dit omdat de placenta bij Noud dus uiteindelijk niet helemaal optimaal gefunctioneerd heeft. Het ziekenhuis plande ook gelijk een afspraak in voor een eerste echo, 16 oktober.

16 oktober, mijn uitgerekende datum van Noud. Het was prachtig weer die dag, de warmste 16 oktober ooit. Noud heeft de zon behoorlijk laten schijnen die dag en die middag zagen wij voor het eerst de hartslag van ons kindje. Het is een geschenk, een mooier cadeau had Noud ons niet voor zijn verjaardag kunnen geven. Hij is onlosmakelijk met dit kindje verbonden en hij heeft hier een hele sterke hand in gehad, tenminste zo voelt dat voor mij.

Ik voel me ook niet schuldig ten opzichte van Noud, maar eerder trots. Trots dat hij een grote broer wordt. Noud is zo'n onderdeel van ons gezin. Voor Fenna is Noud haar broertje en we praten dagelijks over hem met haar. Voor dit kindje zal dat niet anders zijn, hij of zij zal ook Noud leren kennen als een broertje. Noud is onvervangbaar. Geen enkel ander kindje neemt zijn plek in. Dit kindje vult ons gezin juist aan. Het geeft handjes en voetjes aan de liefde die we Noud hier zo graag hadden willen geven. Het is ontzettend gewenst.

En nu breekt opnieuw een hele spannende tijd aan. Na de eerste echo op 16 oktober, bij zo'n 8 ½ week, hebben we bij ruim 10 weken opnieuw een echo gehad. Alles ziet er tot nu toe goed uit. We hebben vanuit het ziekenhuis intussen een gespecialiseerde gynaecoloog toegewezen gekregen als onze case manager. Deze zal contact onderhouden met het LUMC in Leiden over mijn en Nouds dossiers, zal de test uitslagen verzamelen en onze controles doen. Eerste prioriteit is om zo snel mogelijk de bloedgroep van het kindje vast te stellen, om eventueel verder te kunnen schakelen in het medische traject.

De kans is 50/50 voor opnieuw een rhesus probleem of niet. Ik ben nu 12 weken zwanger en we moeten nog zo'n 2 weken wachten totdat het bloed van het kindje in mijn bloedbaan is te traceren en ik een bloedtest kan doen om de bloedgroep van het kindje te laten vaststellen. Als het kindje een positieve rhesus factor heeft, dan is dat voor ons negatief en betekend dat opnieuw een traject met wekelijkse controles en bloedtransfusies in het LUMC. Is de rhesus factor negatief, dan is dat voor ons positief en zou het een 'normale' zwangerschap kunnen worden, al blijf ik dan gezien onze geschiedenis wel onder volledige controle van de verloskundigen in het ziekenhuis.

Heel heel spannend dus. Voorlopig wachten we af. De roze wolk is er niet echt, daarvoor is de spanning te groot. Die spanning blijft denk ik ook de hele zwangerschap, rhesus probleem of niet, ik geloof het pas als ik mijn kindje in mijn armen houdt. Maar ondertussen probeer ik wel te genieten, want ik ben heel erg blij en probeer alles van deze zwangerschap heel bewust mee te maken en me niet op te laten slokken door de achtbaan als bij Noud.

Fenna hebben we net verteld dat ze weer grote zus wordt. Ze vindt het geweldig! Ze wilde de baby gelijk zien. Toen ik vertelde dat ze de baby nu nog niet kon zien en dat ook nog heel lang ging duren voordat de baby geboren zou worden, was ze wel wat teleurgesteld. Ik heb haar een echo fotootje laten zien, maar dat vond ze maar een onduidelijke foto. Tja echo foto's zijn ook best lastig. Maar ze zou de baby straks kusjes gaan geven, zachtjes aaien en samen met de baby spelen. Vandaag waren we bij Noud en heeft ze vol trots aan haar broertje verteld dat mama een baby in haar buik heeft, dat zij weer grote zus wordt en Noud grote broer!