Herinneringen en herdenken

Lieve Noud,

Deze week waren we in de sneeuw, met z'n allen op wintersport. We hebben het heel goed gehad. Ik heb er daadwerkelijk van genoten. Het was fijn om met z'n allen weg te zijn, de hele dag buiten te zijn en lekker te skiën.

Maar regelmatig voelt het ook heel dubbel en komt het verlies en verdriet weer hard om de hoek. Vorig jaar rond deze tijd waren we ook op wintersport. Voor vertrek had ik nog een zwangerschapstest gedaan. Die was negatief, maar kort na de wintersport bleek ik toch zwanger te zijn. Op 20 februari op oma's 60ste verjaardag hebben we toen verteld dat we zwanger waren. Het is nu ongeveer een jaar geleden dat jouw zwangerschap begon.

Gedurende de autorit naar Oostenrijk, heb ik meerdere keren achterom gekeken. Op die achterbank naast Fenna had jouw maxicosi moeten staan. Wat had ik je graag bij ons gehad op deze vakantie met familie.

Binnenkort op 9 maart, was je een half jaar geweest. Een datum waar ik met buikpijn naartoe leef. Wat gaat de tijd snel voorbij. Je neefje wordt groter en is al bijna geen baby meer. Morgen wordt hij 1 jaar. Hij groeit op en jij blijft voor ons altijd een klein babytje.

Vanuit het Isala Ziekenhuis hebben we een uitnodiging gekregen voor een herdenking. Op 11 maart herdenken ze alle overleden kindjes die het afgelopen jaar tijdens hun opname of kort daarna zijn overleden. Een uitnodiging waar we graag gebruik van maken. De datum van de herdenking valt mooi samen met het feit dat je dan 6 maanden oud zou zijn.

Papa en mama gaan binnenkort een datum prikken om een mooi monumentje voor je uit te zoeken. Jouw plekje verdient een mooi gedenkteken.

In Oostenrijk hebben we ook een cadeautje voor je gekocht; een stenen adelaar. Die komt bij jouw plekje in het bos te staan.