Altijd een kind te kort

De december maand blijft moeilijk. Op die speciale dagen van samenzijn, wordt het gemis extra benadrukt. Eén stoeltje blijft leeg, één plekje niet opgevuld, er is altijd één kindje te kort. In gedachten zie ik een blij jongetje van 1 met donkerblonde haartjes en blauwe ogen enthousiast cadeautjes uitpakken met Sinterklaas. Het blijft op sommige momenten moeilijk en onwerkelijk. 

Het maakt wel een verschil dat we alle eerste keren intussen een keer hebben meegemaakt. We weten intussen hoe die momenten voelen, wat er op ons af komt en hoe we er mee om moeten gaan. Hetgeen vorig jaar goed voelde, doen we dit jaar ook weer.

Zo waren er met Sinterklaas ook cadeautjes voor Noud. Als Fenna haar schoen zette, dan zat er de volgende ochtend een cadeautje voor haar in haar schoen en lag er een pakje voor haar broertje naast. Dat kon een lichtje zijn of bloembolletjes voor op z'n grafje. Dat Sinterklaas ook aan Noud denkt, vindt Fenna vanzelfsprekend.

Ook met pakjesavond was Sint onze kleine Noud niet vergeten. Mooi om te zien dat naast onszelf, ook de opa's en oma's Noud bij dit kinderfeest betrekken en hij terugkomt in de gedichten en er cadeautjes voor hem zijn of cadeautjes met een speciale betekenis.

Zo heeft Noud een houten molentje in de vorm van een libelle gekregen voor op zijn plekje, een ster van vogelvoer om buiten op te hangen en hadden we een speciaal boekje van Kusje in de wind gekocht voor Noud en de baby. Het boekje heet 'Mijn kleine grote broer' en is bedoeld om het kindje na een verloren kindje te vertellen over zijn of haar grote broer of zus in de wolken. Het is een boekje met mooie tekeningen en verhaal op rijm.

Ook zijn we verrast met een 'tegoed' voor het boekje 'Fluffy de Flamingo', welke is bedacht en geschreven door de ouders van Suus Anne Bergsma, die kort na haar geboorte is overleden en naast Noud ligt. Het is een speciaal kinderboekje ter nagedachtenis aan Suus. Het komt begin volgend jaar uit en dan kunnen we het voorlezen aan Fenna en de baby.

De baby heeft een knuffel konijntje gekregen, net zo één als Noud heeft en grote zus Fenna. Die van Noud is lagoon blauw en die van Fenna roze. Deze voor de baby is wit omdat we het geslacht nog niet wetenJ .

We waren graag net als vorig jaar naar de bijeenkomst van Wereldlichtjesdag gegaan op zondag 10 december. In de middag viel er echter zo'n dik pak sneeuw dat de bijeenkomst in Berg en Bos in Apeldoorn werd afgelast en er voor ons geen doorkomen was naar een bijeenkomst in een andere plaats. We hebben uiteindelijk thuis lichtjes gebrand vanaf 19.00 uur voor onze Noud en alle andere wolkenkindjes.

Gelukkig hadden we eind van de ochtend al lichtjes aangestoken bij Noud. Fenna en ik hadden samen lampjes gemaakt van glazen potjes en elektrische kaarsjes met een dekseltje, zodat ze weerbestendig zouden zijn. We zeggen wel eens dat Noud en z'n vriendjes en vriendinnetjes op de wolken aan het springen zijn als het regent, maar dit was ook heel bijzonder. Wat een dik pak sneeuw, een prachtige witte deken. Het was sprookjesachtig. Onze wolkenkindjes moeten een pret hebben gehad.

Nu komen kerst, Fenna haar verjaardag en oud & nieuw er nog aan. De kerstdagen brengen we samen met onze familie door. De kerstboom staat al en daar hangt ook Noud z'n kersthanger in, die hij vorig jaar met Sinterklaas heeft gekregen. Tijdens de kerstdagen zelf zal het wellicht af en toe moeilijk en even slikken zijn, maar het is dan fijn om samen met directe familie te zijn, waarbij Noud net zo voortleeft in hun hart als bij ons.

Tijdens deze donkere avonden branden we regelmatig Noud's lichtje of de adelaarskandelaar om licht te maken en als gebaar dat we aan hem denken. De verjaardag van Fenna is ook zo'n moment waarbij blijdschap voor je dochter gecombineerd wordt met de droevige bewustwording dat Noud nooit zijn verjaardag zal vieren, nooit ouder wordt dan de 9 dagen die hem gegeven waren, nooit zelf cadeautjes zal uitpakken en kaarsjes zal uitblazen. Maar we gaan er desondanks een fantastische dag van maken, net als vorig jaar, voor Fenna!

Oud & Nieuw blijft iets waar ik niet zoveel mee kan. Het hele "Gelukkig Nieuwjaar" schiet me net als vorig jaar nog in de keel. Ik denk dat we die avond net als vorig jaar aan ons voorbij laten gaan. Nu ik zwanger ben, ben ik sowieso vermoeider en houdt ik het waarschijnlijk helemaal niet vol tot 00.00 uur. Denk dat we samen thuis iets van een filmpje gaan kijken, drankje drinken, toastje eten en dan naar bed gaan. De volgende dag is het vanzelf weer 1 januari.... Een nieuw jaar die ons naast verdriet en gemis hopelijk ook iets heel moois gaat brengen, nieuw leven!