4 jaar met en zonder Noud

Lief mooi mannetje, as woensdag 9 september is het 4 jaar geleden dat je zo onverwacht en met spoed ter wereld kwam. Wat waren we bang en in paniek toen we te horen kregen dat jij per direct met een spoedkeizersnede geboren moest worden. Je was nog zo klein en er bleken dus ook complicaties te zijn. Al die gevoelens van angst en paniek, maakte echter plaats voor opluchting en trots, toen jij geboren werd. De ontlading was groot toen wij jouw huiltje hoorden en je daarna voor het eerst zagen. Je leefde en je was zo mooi, zo mooi. 9 dagen heb je gevochten en toen was het op. Deze strijd kon jij niet winnen en alle hoop op een menswaardig bestaan voor jou was vervlogen. Uit liefde ben je geboren en uit liefde hebben we je laten gaan. Ongelooflijk trots op onze kanjer, toen en nu nog steeds

En ook al ben je niet meer fysiek hier, je bent nooit weggeweest. We hebben je in ons hart gesloten en je groeit en gaat met ons mee. Met alle belangrijke gelegenheden is er plek voor jou. Dan staan we bij jou stil, praten we over jou, is er ook iets voor jou bij of gaan we bij je langs. Je bent onderdeel van ons gezin en elke dag klinkt jouw naam. Als dat niet is wanneer we over je praten, dan is dat tijdens het slaapliedje wat we elke avond voor Fenna en Saar zingen. Jouw foto's staan zichtbaar in huis en we hebben verschillende fijne plekjes gecreëerd, waar spulletjes staan die ons aan jou doen denken. Zo weten je zussen wie je was en wie je bent; voor altijd hun broer(tje).

Je was en zal altijd mijn kleine baby'tje blijven en toch groei je in gedachte met me mee. Ik zie je steeds vaker voor me als een stoere ondernemende kleuter, je plaats in het gezin tussen Fenna en Saar. 3 kinderen, want ook al weet ik dat Saar er waarschijnlijk niet gekomen was als Noud had geleefd, ik kan me geen voorstelling maken zonder Noud of Saar. Ik zie je in de ogen van Saar, de passie en pit die in dat kleine meisje zit, ze leeft voor twee, ik weet het zeker. Onlosmakelijk verbonden.

4 jaar! In gedachte heb ik je leren fietsen, geef ik antwoord op al je 'waarom' vragen, knuffel ik je na je woede aanvallen, help ik je als het even niet lukt, ben je met Fenna druk aan het tekenen en met Saar aan het bouwen met de blokken, met papa af en toe samen iets aan het klussen en sta je in de startblokken om voor het eerst naar school te gaan. Je zou bij Fenna en je neef in de klas komen. Wat hadden zij het leuk gevonden om jou op school te verwelkomen, maar je stoeltje blijft leeg. Geen juf die jou verwelkomt, geen rugzak met stoere print, geen gevulde broodtrommel en beker, geen speelafspraakjes uit school. Op wie moeten de meisjes op school nu verliefd worden? Oh lief mannetje, wat wordt je ongelooflijk gemist. Dat lege stoeltje in de klas, op een enkeling na, weet niemand hoe anders dat had moeten zijn.

Het blijft oneerlijk voelen, dat woensdag geen verjaardag is, dat jij geen kaarsjes uitblaast, taart eet en cadeautjes uitpakt. Wat had ik jouw pretogen en glimlach graag willen zien. In plaats daarvan vieren wij met nauwe familie jouw jaardag en staan wij stil bij jouw geboorte. We hangen slingers en ballonnen op, zorgen voor de lekkerste taart, blazen jouw kaarsjes uit en pakken jouw cadeautjes uit. Allemaal voor jou, want jij hoort er altijd bij. Lieve Noud, een fijne jaardag boven de wolken, ik hoop dat je er daarboven net zo'n mooi feestje van maakt. Weer een nieuw jaar met en zonder jou.